Vrijwilligersproject Wenchang

Inmiddels zijn we met onze reis in een iets primitiever deel van China terechtgekomen, namelijk Tatsupo, een klein dorpje op Hainan Island vlakbij de stad Wenchang. Ik schets even de eerste indruk van onze aankomst hier, aangekomen op het vliegveld van Haikou (hoofdstad) komt na 2 uur iemand van het project aanlopen, Engels erg gebrekkig en compleet chaotisch schreeuwend door haar telefoon waarna we werden gesleept naar enkele taxi's. Compleet verregend kwamen we het schoolplein binnen en werden we naar onze kamers geleid, hmmz...erg harde bedden met rieten matten, lopen we door naar onze badkamer voor zover je het zo kan noemen, een gat in de grond als wc, de douche daarboven (een verharde 'tuinslang' met koud water) met de schimmel op alle muren. Hmmz...lekker wel, dat is even ander China. Onze bedjes klaargemaakt, klamboe's opgehangen en dan proberen te slapen, lastig. Inmiddels zijn we de eerste rat, 'vogelspin' en enkele kakkerlakken al tegengekomen (de schoolkinderen vinden het maar bizar hoe wij reageren als wij een kakkerlak zien, zij knallen er gewoon lekker op los met een stok). Conclusie: het is even aanpassen hier!

We zitten met 2 meisjes uit Hong Kong, nog 3 Nederlanders, een Duitse, een Japanner en een Pool in de groep, erg leuk zo'n gevarieerde groep. We geven Engelse les aan kinderen van 5 tot aan 17 jaar, een hele uitdaging, de niveauverschillen binnen de klassen zijn al erg groot waardoor sommige kinderen moeilijk meekomen en het gekke is dat alle klassen, ongeacht de leeftijd, hetzelfde lesboek gebruiken. Communicatie verloopt nog steeds erg stroef maar door middel van gebaren kom je vaak een eind. Het is verbazingweekend hoe 'eager to learn' de meesten zijn, zelfs buiten de lessen proberen ze veel met ons te praten of gewoon Engelse kreten te roepen. De Chinese lesmethode verloopt wel iets anders.. de docent roept het woord en de hele klas herhaalt, vervolgens weet dus niemand wat het betekend en leest het ook niet goed om ze alleen maar herhalen wat de docent zegt (waar ze dan ook wel erg goed in zijn). Helemaal als we ze interactieve oefeningen geven en ze daarna voor de klas moeten komen, zijn ze eerst een kwartier aan het giechelen waarna ze met hun schrift ongeveer op hun neus de Engelse woorden opdreunen. Het is wel erg leuk om te merken dat ze er aan beginnen te wennen en er zelfs lol in krijgen. 's Morgens staan we om 7.00 op en begint om 8.00 uur de les tot 11.00 en 's middags van 15.00 tot 17.00 geven we nog les. Tussendoor en 's avonds is het lekker ontspannen.

Het eten is ook weleven anders maar ze houden erg veel rekening met de westerlingen en het is dus niet erg pittig maar als je ziet waar en hoe het wordt bereid raak je soms je eetlust een beetje kwijt. Achter de keuken lopen de beesten rond die later op ons bord belanden. Het dorpje waar de school zich bevind kent ook redelijk wat uitersten, de relatief 'rijke' hoofdstraten met 'grote' kledingwinkels en supermarkten en daarachter de armoedige straatjes met huizen die meer lijken op een volgepropte ruimte met rotzooi. Donderdag zijn we 's avonds naar straat opera geweest hier in Hatsupo, dat had een oma even georganiseerd voor haar kleinzoon die weer eens thuiskwam (omdat hij studeert in Hong Kong). Dit geeft wel aan dat dit dorpje nogal wat tegenstrijdigheden kent wat betreft rijkdom. Ook werden we uitgenodigd bij een familie om kikkers te eten, heerlijke ervaring maar niet echt voor herhaling vatbaar (zie foto). Eerst zagen we de kikkers zoals zij die doorverkochten waarna ze werden gekookt en gebakken om op te eten, hmmz...niet echt ons ding, toch uit beleefdheid enkele stukjes genomen. De mensen hier zijn erg gastvrij en vriendelijk maar kunnen je ook echt net zolang aanstaren totdat je uit het zicht bent, we blijven een attractie.

Dit weekend waren we vrij en zijn we zaterdag met alle vrijwilligers naar het strand van Wenchang geweest, prachtig strand met palmbomen en strandhutjes, erg lekker gerelaxt! Eindelijk de mogelijkheid om lekker te zwemmen en te zonnen, hadden wij even te laat door dat de zon hier toch een slagje sterker is waardoor Leo en ik redelijk verbrand teruggingen naar de school 'savonds (lees knalrood..). De Chinesen vonden ons maar raar omdat zij er juist alles aan doen om zo wit mogelijk te blijven (uiting van rijkdom). Zondag zijn we naar het centrum van Wenchang geweest om een mooie tempel te bezoeken en van het lokale voedsel te 'genieten'.

Kortom, een hele bijzondere ervaring!!

Zaterdag eindigt het vrijwilligersproject voor ons en gaan we richting Hong Kong waar we enkele dagen zullen verblijven, jullie zullen snel weer van ons horen!


Voor meer foto's kun je kijken op: http://picasaweb.google.com/Bos.Angelique/WenchangProject?authkey=LPAHFDDDOIw